Dumbríaentreliñas: Carlos Casares, Letras Galegas 2017

Carlos Casares nas Bibliotecas de Dumbría

Carlos Casares,é escritor escollido pola Real Academia como autor das Letras Galegas 2017.

Estudiou Filosofía e Letras en Santiago de Compostela. Exerceu a docencia desde 1969, en Viana do Bolo, Bilbao, Cangas do Morrazo e Vigo. Nesta cidade faleceu o 9 de marzo de 2002.
Comezou a súa carreira literaria moi novo, pois en 1965 publicaba os seus primeiros relatos na revista Grial. É xa tradición entre a crítica falar de dúas etapas na produción narrativa de Carlos Casares. Unha primeira, caracterizada no plano temático pola ambientación das obras no período franquista e a utilización de elementos autobiográficos, e no plano formal polo emprego de técnicas narrativas innovadoras (monólogo interior, ruptura temporal...). Debido a isto último algúns estudosos encadran a súa obra dentro da denominada Nova Narrativa, aínda que Casares non parecía gustar desta adscrición.

As obras máis representativas deste período son Vento ferido (1967), que é un conxunto de doce relatos, e a novela Cambio en tres (1969).

    En 1975 publicou Xoguetes pra un tempo prohibido, novela pola que recibiu o premio Galaxia e mais o Premio da Crítica española. Esta obra, que reflicte a infancia e a adolescencia dos protagonistas na España franquista da posguerra, cerra a primeira etapa da súa produción e marca a transición á seguinte. Na segunda etapa, Casares abandona o experimentalismo formal e recupera formas tradicionais de contar, ao tempo que elimina as pegadas autobiográficas. Nas primeiras obras desta etapa recrea, tinxidos de humor e ironía, períodos históricos máis recuados no tempo: Os escuros soños de Clío (1979, Premio da Crítica galega) e a deliciosa noveliña Ilustrísima (1980). Porén, nas súas últimas novelas, Casares voltou sobre a nosa historia recente, sobre o ambiente das vilas galegas na guerra e na posguerra: Os mortos daquel verán (1987) e Deus sentado nun sillón azul (1996). Como narrador ocupa un lugar indiscutíbel na historia da literatura galega.
    Ademais da súa condición de novelista, Casares cultivou a literatura para nenos con obras como A galiña azul (1968) ou a peciña dramática As laranxas máis laranxas de todas as laranxas (1973, Premio "O Facho"). Tamén hai que salientar o seu papel como biógrafo de Ramón Otero Pedrayo, Manuel Curros Enriquez, Ramón Piñeiro, Vicente Risco, Ánxel Fole... e como derradeira biografía doutro literato, a do Padre Sarmiento. Do seu labor como ensaísta podemos citar Hemingway en Galicia (1999) ou Un país de palabras (1998). A Xunta de Galicia recoñeceu o seu enorme labor concedéndolle, en 1989, o premio á creación cultural.

    Colaborador habitual, durante catorce anos, da prensa coa columna "A marxe", en La Voz de Galicia, Casares recibiu tamén os premios de xornalismo "Fernández-Latorre", en 1983, e o "Julio Camba", en 1995.

Algúns destes artigos foron recompilados no volume Na marxe de cada día (1994).

Carlos Casares morreu prematuramente aos sesenta anos, pero deixou unha obra tan ampla como variada, na que escribiu relato, novela, ensaio e creacións para lectores novos e mozos, ademais de varias traducións. Nesa extensa traxectoria, iniciada moi novo, Casares puido concretar varias propostas que destacan polo seu carácter pioneiro, impulsado por un desexo de renovación da literatura galega.

RELACIÓN DE OBRAS

· A galiña azul
· Á marxe, 1992. Obra xornalística I
· Á marxe, 1993. Obra xornalística II
· Á marxe. Palabra de escritor
· A semente aquecida da palabra
· A vida de Ánxel Fole
· A vida do padre Sarmiento
· As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas
· Biografía de Don Juan de la Coba
· Cambio en tres
· Conciencia de Galicia
· Contos da xustiza
· Conversas con Ánxel Fole
· Deus sentado nun sillón azul
· Este e Toribio
· Fermín Bouza Brey
· Francisca Herrera Garrido
· Guía da provincia de Pontevedra: arte, cultura e gastronomía
· Hemingway en Galicia
· Ilustrísima
· Lolo anda en bicicletA
· Manuel Curros Enríquez
· Na marxe de cada día: follas dun diario
· Narradio. 56 historias no ar
· O can Rin e o lobo Crispín
· O sol do verán
· Os contos da campaña (2)
· Os escuros soños de Clío
· Os mortos daquel verán
· Otero Pedrayo
· Palabras con fondo: un compromiso dos escritores de Galicia coa cooperación e a solidariedade internacional
· Poetas e Narradores nas súas voces (Vol. I)
· Ramón Otero Pedrayo: vida e obra
· Ramón Piñeiro
· Ramón Piñeiro: unha vida por Galicia
· Toribio contra o profesor Smith
· Toribio e o contador de contos
· Toribio revoluciona o tráfico
· Toribio ten unha idea
· Un país de palabras
· Un polbo xigante
· Unha liña no ceo (58 narradores galegos 1979-1996)
· Vento ferido
· Vicente Risco
· Xoguetes para un tempo prohibido

MOSTRA BIBLIOGRÁFICA E PANEIS INFORMATIVOS NAS BIBLIOTECAS DE DUMBRÍA

- Guía de Lectura da Xunta de Galicia https://es.calameo.com/read/00015067508801b767ee4

- Accións levadas a cabo para homenaxear ó autor, en diferentes institucións de Galicia
http://www.lingua.gal/letras-galegas/contido_0055/2017-carlos-casares

#DumbríaEntreLiñas: 5 lecturas que inspiran

1. Quién se ha llevado mi queso

Una manera sorprendente de afrontar el cambio en el trabajo y en la vida privada, publicado en 1998, es un libro de motivación escrito por Spencer Johnson en el estilo de una parábola. Describe el cambio en el trabajo y la vida, y cuatro típicas reacciones (resistirse al cambio por miedo a algo peor, aprender a adaptarse cuando se comprende que el cambio puede conducir a algo mejor, detectar pronto el cambio y finalmente apresurarse hacia la acción) al citado cambio con dos ratones, dos "liliputienses", y sus búsquedas de queso. Un best seller empresarial de New York Times desde el lanzamiento.

Enlace: https://www.marceloroffe.com/motivando/quien_se_ha_llevado_mi_queso.pdf

2. Martes con mi viejo profesor

Mitch Albom cuenta la historia real de un encuentro muy especial cada martes con su viejo profesor, quien sufre de ELA y quien le enseña las lecciones más importantes de la vida. Sin duda un libro que te hará sentir, llorar y aprender el verdadero significado del porqué estamos aquí.

Martes con mi viejo profesor”, de Mitch Albom. En él, Mitch recibe las mejores lecciones de vida de un antiguo profesor, Morrie Schwartz, que en el tránsito hacia su muerte por enfermedad se revela como un maestro existencial.

¿Has tenido realmente alguna vez un verdadero maestro? Un maestro que te viera como una joya, como un diamante en bruto al que podía pulirse para darle un brillo magnífico.

Existen muchos tipos de profesores, todos hemos tenido profesores a los que hemos odiado, algunos no nos han dejado apenas huella, pero algunos han sido especiales. Incluso, por encima de ellos, puede llegar a surgir ese profesor único, que aparte de enseñarnos sus asignaturas correspondientes nos ha enseñado a vivir; con pequeños consejos nos orientó en algún momento de nuestra vida, o fue un claro ejemplo de humanidad, generosidad, amor, comprensión… Este tipo de maestros jamás se olvida.

3. Perdiendo la virginidad

Richard Branson es fundador y presidente del Grupo Virgin, un conglomerado de más de cuatrocientas empresas presentes en todo el mundo y en los sectores más diversos.

“A la mierda, hagámoslo” es la expresión que mejor resume su filosofía empresarial y que le ha permitido triunfar en los negocios más dispares. Algunos han considerado que su visión para el grupo que preside es demasiado rompedora y caleidoscópica, otros dicen que Virgin se ha convertido en una de las grandes marcas del siglo; pero, para Branson, las muchas empresas Virgin que ha creado forman una cadena indisociable de retos que se remontan hasta su infancia.

En este libro, que es una especie de autobiografía, Branson nos ofrece un nuevo modelo del emprendedor y de la empresa: una persona dinámica, trabajadora y exitosa que vive la vida al máximo y que lidera una organización global sin jerarquías y con una burocracia reducida al mínimo.

Empezar desde cero, educar en valores y generar un sentimiento de superación

Si algo podemos ver a lo largo del libro es la historia de como empieza todo. Generalmente en la educación es cuando se conforma nuestro carácter y rasgos personales. La educación de Richard fue una educación en valores como el esfuerzo, la solidaridad y otros, así como en la autonomía y gestión de la adversidad. Su madre hacía que se buscaran la vida todo lo que pudieran para que así fueran más capaces de valerse por sí mismos en la edad adulta.

Utilizar la intuición y desarrollar un sentimiento de autoconfianza

Sus problemas al ser disléxico era que bien poco podía entender de las cifras y datos, de la forma en la que habitualmente se enseña en las instituciones educativas. Sin embargo Richard desarrolló su intuición ampliamente.

Trabajo en equipo y búsqueda de significado

No se consigue crear un grupo empresarial como Virgin sin rodearte de los mejores. En ese sentido, desde que se inició con Virgin Records o Virgin Airways, en cada momento Richard elije a las personas que mejor podrían hacer realidad el proyecto a su lado, siempre desde unos valores compartidos

Riesgo controlado y capacidad de negociación

Leer primer capítulo https://www.planetadelibros.com/libros_contenido_extra/28/27443_Perdiendo%20la%20virginidad.pdf

4. La inteligencia del éxito

¿Qué determina el éxito? ¿Por qué unas personas obtienen más éxito que otras? ¿Por qué unos progresan en su vida personal y profesional con gran celeridad y otros no?

La respuesta se encuentra ni más ni menos que en la inteligencia del éxito de cada individuo.

Anxo Pérez propone 88 secretos que son 88 Peldaños que revolucionarán tu inteligencia del éxito… en el cien por cien de los casos.

Enlace capítulo 1: https://www.eljardindellibro.com/data/allegati/33959_la_inteligencia_del_exito.pdf

Es el segundo libro del autor fisterrán, el primero "Los 88 peldaños del éxito" fue el libro más vendido de no- ficción

de España, por este motivo nos concedió una entrevista para nuestro blog de cultura que podéis leer en

http://dumbriaecultura.blogspot.com.es/2015/04/los-88-peldanos-del-exito-anxo-perez-e.html.

La inteligencia del éxito es la continuación de ese primer libro de Anxo, y nos da claves de lectura rápida, cosas sencillas

de nuestro día a día, pero que si las reconocemos y las potenciamos podemos incrementar nuestra inteligencia.

Conferencia sobre su metología: h ttps://www.youtube.com/watch?v=8-tZeHY-CnQ

Anxo Pérez es de Fisterra, y uno de los emprendedores más brillantes de España. CEO de 8Belts.com, el revolucionario método que enseña un idioma en 8 meses. En tan sólo unos años de vida, la empresa ha pasado de uno a más de 100 empleados, ha crecido más de un 3.000 % y tiene clientes en más de 50 países.

Anxo, premio Emprendedores de Deloitte, premio Emprendedor del Año en España y premio 2016 por el estado de Ohio a la mejor trayectoria profesional, es para muchos un genio llamado a revolucionar la enseñanza de idiomas.

5. Taller de amor

En este libro, Raimon Samsó le propone dar un paso importante; los siguientes se sucederán solos, sin ningún esfuerzo. Es el viaje de regreso al hogar, en el que a través de cada paso rescataremos una parte de nosotros mismos.

Taller de amor arranca explicando que nuestro objetivo debería ser la paz mental y sigue explicando que en la vida sólo hay una elección: el amor o el temor para pasar a tratar el tema del ego, del perdón o de la curación de las emociones.

Video de conferencia: https://www.youtube.com/watch?v=Y-2gcsGx9cA

Raimon Samsó Después de trabajar 15 años en 3 multinacionales y 3 bancos, lo dejé todo para dar un giro de 180º en mi vida. Dimití porque aquel no era mi estilo de vida ideal, y ya no encajaba con mis nuevos valores. Lo dejé todo y empecé desde cero en una nueva profesión: autor y conferenciante. Un cambio que le ha dado pleno sentido a mi vida.

Elegí el sueño de ser escritor. Y lo he cumplido. En el camino, descubrí que la solución a todos los problemas está en el corazón. Mi sueñó me transformó. Y hoy aún me sorprende lo mucho que he conseguido; porque hace 15 años yo estaba en una oficina bancaria llevando una vida muy aburrida.

Creé el “Código del Dinero” con el objetivo de enseñar a multiplicar los ingresos, varias veces, diversificando los ingresos y creando una posición a prueba de recesiones y crisis. También creé el “Instituto de Expertos”, “Super Coaching” y “Super Marketing” que han cambiado las vidas y profesiones de muchas personas. Mi misión es mostrar cómo crear un estilo de vida libre y próspero, después de haber conseguido yo mismo unos resultados asombrosos, puedo ayudarte a ti conseguir lo mismo..

Raimon es el creador del Instituto de Expertos, que proporciona entrenamiento y mentoría a autores, conferenciantes, coaches y líderes de pensamiento. Su experiencia se refleja en su entrenamiento para promocionar, empaquetar y vender conocimiento. Es experto en: cómo ser publicado, cómo organizar seminarios rentables, cómo ser life y business coach solicitado y cómo monetizar contenidos on line en productos digitales. Muchas personas pueden decirte qué hacer, pero pocas lo han hecho por sí mismas. Su celebrado “Programa Experto” enseña en 10 pasos a posicionarse como referencia en un tema. Raimon te enseña lo que él mismo ha aprendido en su experiencia y éxito y lo comparte para mejorar vidas, y a la vez, crear un estilo de vida envidiable.

Seguramente hay muchos más libros que te habrán ayudado o que conoces y quizás puedas recomendar para empezar el día ¿Cuáles serían los tuyos?

#DumbríaEntreLiñas: Ignacio Vilar

O director Ignacio Vilar viviu a súa infancia na aldea galega de Castrofolla (Petín de Valdeorras, Ourense, Galicia). Nas noites frías do inverno, arredor do lume da lareira dos seus avós, escoitou historias inmemoriais en galego. A vida na aldea, a relación coa natureza e as historias escoitadas á calor do lume farán espertar e alimentarán logo a súa paixón polo cinema.
Aos oito anos olla por primeira vez un filme e queda abraiado. Para el, a luz que cintila na pantalla é a mesma que reflicte o lume na lareira. O cinema convértese no medio para seguir contando historias. Na adolescencia permanece interno nun colexio da cidade de Ourense. Sae para ollar cinema no cine Xesteira, no Mari, no Principal, no Avenida, no Losada.
Aos dezaoitos anos trasládase a Barcelona e alí, na Universidade Central, funda unha escola de cine, na que se estudan as grandes películas da historia, así como a montaxe, dirección de actores, rodaxe de documentais e curtas. Inicia tamén un proxecto de difusión de filmes polos barrios de Barcelona, polas cidades, vilas e aldeas de Catalunya. Na Filmoteca ten a oportunidade de coñecer o mellor cine do mundo.

En 1989 gaña o Carlos Velo polo guión Ollo Birollo, volve a Galicia e monta a produtora Vía Láctea Filmes, coa que dirixe curtas en 35mm, documentais e series documentais para televisión. Tamén dirixe ás longametraxes Ilegal (2001), Un bosque de música (2003), Pradolongo (2007), Vilamor (2011), A Esmorga(2014) e Sicixia (2016)

A Esmorga

2014. Longametraxe en Cine Dixital/Alta Definición (HD). 111 minutos.

Filme baseado na novela de Eduardo Blanco Amor do mesmo título.
Actores:
Cibrán (Miguel de Lira), O Bocas (Karra Elejalde), Milhomes (Antonio Durán (Morris).
Rodaxe:
20 de xaneiro ata 27 de marzo 2014.
Lugares de rodaxe:
Provincia de Ourense: Cidade de Ourense, O Carballiño, Ribadavia e Boborás. Provincia de Lugo: Monforte de Lemos, O Saviñao, Ferreira de Pantón. Provincia de A Coruña: Concello de Touro.
Estrea:
Venres, 21 de novembro 2014, nos cines de todas as cidades e vilas.
Venres, 8 de maio de 2015, nos cines de Madrid, Barcelona, Euskadi, Navarra e Illas Balears.

Dirixida por Ignacio Vilar

Premios:

2016: Festival de Toulouse (Mellor Director - Ignacio Vilar / Mellor interpretación masculina - Karra Elejalde, Miguel de Lira e Antonio Durán Morris / Mellor fotografía - Diego Romero Suárez-Llanos)

Foi o filme máis premiado no Festival du Film Espagnol. Ignacio Vilar, mellor director (cun premio creado ad-hoc para valorar a súa achega no filme); premio á mellor interpretación masculina protagonista para Morris, Karra Elejalde e Miguel de Lira, e á mellor fotografía para Diego Romero.

Nominacións aos Premios Goya

A Esmorga obtivo unha nominación, na categoría de mellor guión adaptado, para Ignacio Vilar e Carlos Asorey. O filme segue a facer historia ao converterse na primeira longametraxe rodada en galego que consegue unha nominación a este prestixioso galardón.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=_f3ePrkSE0Y

A obra está baseada na novela de Eduardo Blanco Amor polo que imos achegarnos á obra e autor:

Eduardo Blanco Amor (Ourense, 1897- Vigo, 1979) é un narrador fundamental do século XX. Na súa xuventude relacionouse con Risco, que o levou a entrar en contacto coas literaturas europeas. Emigrou a Arxentina no 1919 e viviu moitos anos en América.

Como poeta ten libros en castelán e galego. Entre a súa obra en galego están: “Romances galegos” (1928), “Poema en catro tempos” (1931) e “Cancioneiro” (1956).Como narrador, Blanco Amor foi máis tardío. Publicou tres libros en galego: “A esmorga” (1959), “Os biosbardos” (1962) e “Xente ao lonxe” (1972).

“A esmorga” é a novela máis popular e lida de Blanco Amor. Tivo que publicarse por primeira vez en Buenos Aires, no 1959, ante a negativa da censura franquista. É unha novela na que alcanzan especial brillo as virtudes de Blanco Amor como escritor.

Resumo

O autor comeza o relato da obra informándonos de que o narrado é algo que sucedeu hai algún tempo na cidade onde naceu, e a información recolleuna buscando nalgúns papeis e falando con testigos do caso.Cibrán é un picapedreiro, un acusado que declara ante un xuíz, centrando a súa declaración na tráxica historia del e dos seus compañeiros: o Bocas e o Milhomes, homes marxinais da sociedade.Cibrán conta que cando vai cara o traballo atopa o Bocas e o Milhomes bébedos nunha carreteira, e convencenno para que vaia con eles de esmorga. Pasan o día enteiro (no que chovía abundantemente) polos baixos fondos da cidade de Auria, de borracheira, vagando por varios lugares e bebendo sen cesar.

Ó saír dunha taberna deciden ir o pazo dos Andrada, onde din que vive unha fermosísima muller que pouca xente ollou. Métense por un burato do xardín e ollana dende lonxe nunha galería. Ó marchar, o Bocas comeza a cavilar, porque quedara namorado da fermosura da muller.

Despois de seguir vagando por Auria, o Milhomes ten a idea de ir a un pazo onde traballa un parente seu, quen lles invita a quedarse na bodega , onde seguen a beber. Por descoido préndenlle lume ao pazo e escapan de alí.

Como tiñan algo de cartos, decidiron ir a unha casa de alterne. Na primeira bótanlles fóra, e unha das mulleres dille ao Cibrán que o Bocas deixou un home morto a noite antes nunha taberna. Teñen que saír a carreira daquel lugar, e van a outra casa de alterne, onde son mellor recibidos, aínda que ó final tamén lles botan fóra.

Fan plans de saír de Auria en tren pola mañá cedo, e para facer tempo dan voltas polas rúas, e nunha churrería o Milhomes rouba duas botellas de augardente e continúan bebendo e vagando. Para que non lles atopen, agáchanse nunha igrexa, e ó saír van ó mesón do Roxo, onde perden todos os cartos.

Decide voltar á casa dos Andrada, porque o Bocas ten a teima de estar coa muller que virán pola mañá. Entran dentro da casa, pero o Bocas e o Milhomes rouban unhas alfaias. Andan pola casa ata atopar a muller, que resultou ser unha boneca, e o Bocas enfurécese e afirma que quere estar cunha muller que non sexa unha prostituta.

Para satisfacer esa teima van ó vertedeiro de Auria, onde vive unha muller, Socorrito, que din que está tola, e o Bocas oblígana a estar con el. Cando o Milhomes e Cibrán escoitan os berros da muller van onda eles. O Milhomes saca unha navalla, e fere a Cibrán cando trata de paralo. Crávalle tamén a navalla ó Bocas e o mata. O Milhomes escapa do lugar por unha lagoa xeada, pero o xeo rompe e desaparece afundido.

O rematar Cibrán o relato dos feitos, o xuíz ordénalle voltar ó cuartelillo, pero desesperado, Cibrán colle a navalla que servira como proba e cravousena. Cibrán morreu tras declarar ante o xuíz, aínda que o autor da obra informanos que non se soubo claramente como morreu.

Guía de lectura da Esmorga de Eduardo Blanco Amor: https://oximnasiodeacademo.files.wordpress.com/2012/05/guc3ada-de-lectura-de-a-esmorga-de-eduardo-blanco-amor.pdf

A esmorga foi un libro que conseguiu moito éxito de público e crítica. Como mostra podemos sinalar as varias reedicións que tivo o libro, sobre todo cando xa morrera o autor. Axiña se converteu nun clásico da narrativa galega, cuxo contido foi obxecto de reelaboración noutros formatos artísticos: banda deseñada, música, cine...

Sicixia

2016. Longametraxe en Cine Dixital/Alta Definición (HD). 100 minutos.

Sinopse: Xiao, enxeñeiro de son, recibe un encargo para gravar os singulares sons de Costa da Morte. Alí coñece a Olalla, unha guía local que recolle algas no océano Atlántico e que lle axudará a mergullarse na idiosincrasia do lugar. A partir de aí, nesa lexendaria Finisterrae, as súas vidas fuxirán ao seu control coma mareas rexidas por unha lei superior.

Sicixia retrata o inigualable patrimonio da Costa da Morte, mesturando ficción e realidade. Cada fotograma bebe en cada secuencia e matiz das xentes e da singularidade desta terra.Xiao, enxeñeiro de son, recibe un encargo para gravar os singulares sons de Costa da Morte. Alí coñece a Olalla, unha guía local que recolle algas no océano Atlántico e que lle axudará a mergullarse na idiosincrasia do lugar. A partir de aí, nesa lexendaria Finisterrae, as súas vidas fuxirán ao seu control coma mareas rexidas por unha lei superior.

Paseo polo amor e a Costa da Morte.

Actores:
Xiao (Monti Castiñeiras), Olalla (Marta Lado), Alís (Arantza Villar), Raquel (Melania Cruz), Santiago (Artur Trillo), Pedro (Dani Trillo), Navea (Tamara Canosa).
Rodaxe:
1ª fase: do 3 ao 6 de xullo de 2015
2ª fase: do 22 de febreiro de 2016 ao 25 de marzo de 2016.
Lugares de rodaxe:
Provincia da Coruña: Cabana de Bergantiños, Camariñas, Carballo, Carnota, Corcubión, Cee, Cerceda, Dumbría, Fisterra, Gaiás (Santiago de Compostela), Muxía, Zas. Provincia de Pontevedra: Sabucedo (A Estrada), Illa de Arousa.
Estrea:
25 de novembro de 2016.

Dirixida por Ignacio Vilar

Premios:

2016: Marta Lado recibe o premio a mellor interpretación feminina no Festival Cinespaña de Toulouse
2017: Sicixia, premio al mejor filme extranjero en el 50 WorldFest-Houston, en Estados Unidos

Trailer V.O. https://www.youtube.com/watch?v=CMktJ0JRuL0

Fonte: http://www.vialacteafilmes.gal/

VERÁN 2017

O verán está a piques de chegar e con el as actividades programadas nas instalacións municipais do Conco.
A piscina municipal abrirá as súas portas cos horarios de costume para o baño libre (de luns a sábado, de 15:30 h a 19:30 h).

En xullo comezan os cursos de natación (iniciación e perfeccionamento) para adultos (polas tardes).

Polas mañás realizaranse actividades para os nenos e nenas:

Cursos de natación
Obradoiros de manualidades, cociña, reciclaxe, experimentos,...
Xogos e dinámicas para o tempo libre
Xogos populares e de mesa
Actividades deportivas
Contacontos
Servizo de Bibliopiscina e acceso a internet

Diversión, entretemento, xogo, aprendizaxe, exercicio físico, intercambio de experiencias, convivencia, interacción dos rapaces das diferentes parroquias, ....
Todo isto, e máis, atoparédelo este verán nas mañás estivais do Conco.

O concello porá un servizo de transporte gratuíto para trasladar ós participantes desde as parroquias ata Dumbría.

Xa podedes inscribirvos nas casas culturais ou nas oficinas municipais, Teléf.: 981 744 001, ata o 26 de xuño. No caso dos menores que desexen participar nestas actividades estivais, hase de entregar unha solicitude en calquera das instalacións municipais.

E, para ir abrindo boca, e como remate deste curso, celebraremos unha festa infantil na praia do Ézaro.
Será o luns, 26 de xuño.

Todos os nenos e nenas que queiran participar deben cubrir unha autorización e entregala nas casas culturais ou nas oficinas municipais antes do 20 de xuño.

DESCARGA DE DOCUMENTOS:
1 solicitude de inscrición nas actividades do verán (xullo e agosto).
2 autorización para a festa fin de curso (26 de xuño)

#DumbríaEntreLiñas: Concha Blanco e María Canosa

Esta semana o #DumbríaEntreLiñas está dedicado á Literatura Infantil e Xuvenil. E imos falar, non de unha autora, senón de dúas, que ademáis dá a casualidade de que son nai e filla. As dúas escriben. E moito. E ben. E ata publicaron un libro en conxunto. Elas son Concha Blanco e María Canosa.

Autobiografía de Concha Blanco

No Concello de Cee hai unha aldea que se chama Lires. En Lires está a ria máis pequena de Galicia, que coa marea baixa desaparece; é unha ría con maxia. Antes da ría hai un cruceiro e preto do cruceiro está a miña casa onde nacín o 19 de xuño de 1950.

Segundo me contaron, tardei moito en saír da barriga de miña nai, retraso que a piques estivo de facerme coincidir nacer con morrer. D. Xoán, o médico que axudou no parto, deume un par de azoutas. Así que dende aquela aprendín a ser puntual nas miñas citas, co traballo, cos amigos, coas amigas.

Quérovos contar que a miña primeira anécdota xa ocorreu aquel día ó pé do leito naquela casa de Lires. Este doutor, amigo da familia, suxeriulles ós meus que me puxesen por nome Blanca, en vez de Concha. Blanca Blanco Blanco.

— ¡¡Non!! —aseguraron os meus proxenitores por unanimidade.

Ata os dez anos vivín neste fermoso lugar.

Concha Blanco, mestra e pedagoga, unha das voces pioneiras no ámbito da realización e aplicación de material didáctico para a aprendizaxe da lingua galega e, ao tempo, posuidora dun extenso e completo currículo no que se refire á traxectoria como autora da literatura infantil e xuvenil.

Concha Blanco ten máis de 40 libros publicados de literatura infantil e xuvenil. Aparte publicou moitos materiais didácticos, libros de texto, participou en obras colectivas; e tamén ten narratica para adultos.

De entre a extensa e variada obra achegamos o resumo dunha delas; Luces, bicos e cores

Edicións Embora, col. Fardel dos soños, Ferrol, 2001, 24 páxinas, 10 €

Resumo [ Velaquí, como un rodopío, papaventos, a cor gris, unha gaita, unha princesa…, a carón de eixes vinculados co mundo dos sentimentos, das ensoñacións ou doutros ámbitos facilmente recoñecibles, a conviviren cunha visión manifestamente optimista que non agocha unha invitación á reflexión cando cómpre. Ao tempo, exhíbese sempre un variado manexo de recursos na construción poética, tal e como lle acae a unha voz sólida e moi experimentada que procura, á mantenta, un diálogo fluídoe directo co lectorado máis novo.] https://cadernodacritica.wordpress.com/2012/11/06/luces-bicos-e-cores-de-concha-blanco-e-gemma-aguasca/

Podedes ver a obra completa e biografía da autora en: https://gl.wikipedia.org/wiki/Concha_Blanco

Clube de lectura no que participou a autora: https://www.youtube.com/watch?v=epVtSw1K1qk

María Canosa

María Canosa (Cee, 1978) é profesionalmente enxeñeira de Camiños, Canais e Portos, sendo escritora de corazón. Articulista en La Voz de Galicia, foi contertulia en varios programas radiofónicos da Radio Galega e Radio Voz. Foi a «experta» en letras nos concursos dos programas de TVG Cifras e letras e Verbas van. É autora dunha extensa obra narrativa infantil e xuvenil, iniciada con Bramido maino e A pedra do seixo, publicadas en 1997, e continuada, entre outras, por títulos como O Crebanoces (2011), Xiana, a nena pirata (2012), Viaxes de inverno (2013), Druídas (2014), Rubicundo (Xerais 2015), finalista do Premio Merlín 2014, O día que choveu do revés (Xerais 2016) e A cazadora de estrelas (2017), finalista do Premio Merlín 2016. Como narradora publicou Faíscas (2009), DisParo (2016), Non é París (2016) e Cando cae a luz (2016). Publicou, ademais, o libro de poemas Ronca o mar (2011) e o ensaio A que altura está o ceo (2016), en colaboración con Jorge Mira.

O seu último título«Muriel« acaba de ser premiado co Premio Merlín de Literatura Infantil 2017

De entre todos os libros de María Canosa escollemos o de "Acuario".(ilustracións de Dani Padrón)

Edicións Embora, colección Fardel dos soños, Ferrol, 2012, s/p, 10 €

Resumo [ A fórmula pola que a autora opta para amosar os trazos principais deses seres que viven no acuario resulta, xa que logo, moi rendible, ao alternar a súa descrición e características propias co contrapunto fantasioso e suxestivo que as propias nenas e nenos van construíndo. Se, alén diso, se lle engaden acaídas pingas de humor e ironía e mais un léxico específico vinculado coa denominación dos peixes habituais en Galicia, non dubido en cualificar este álbum ilustrado como unha proposta suxestiva e aleccionadora. A todo iso axuda, e non pouco, a lectura visual do ilustrador Dani Padrón, marcada polo movemento, polo colorido e optimismo.] https://cadernodacritica.wordpress.com/2012/10/18/acuario-de-maria-canosa/

Nenos recitando o libro de "Acuario" https://www.youtube.com/watch?v=A3_bnUcNczk

María Canosa lendo e fomentando a lectura nos coles https://www.youtube.com/watch?v=N40GsvVXj9Q

Concha Blanco e María Canosa, autoras da guía de protocolo 'Será correcto?'

Teño que levantarme cando me presentan a alguén?
Podo apoiar os antebrazos na mesa cando estou a comer?
Pode acompañarme o meu pai a unha entrevista de traballo?
Que levo como agasallo se me convidan a comer a unha casa?
Todas estas cuestións e moitas máis teñen a súa resposta en Será correcto?; unha guía divertida e sinxela, de fácil lectura e manexo e que seguramente axudará a sacar ao lector de máis dun apuro.

Na vida cotiá da maioría das persoas, atopámonos ante diversas situacións que nos presentan dúbidas e que resolvemos como podemos, pero descoñecemos se foi aquela a mellor maneira de facelo. Con todo, saber como hai que comportarse tampouco é difícil e dános moita seguridade.

Será correcto? está pensado para que o consulten adultos, pais, docentes? pois a falta dos bos modais é motivo de preocupación para estes últimos. Pero tamén está orientado aos nenos, xa que temos claro que é mellor aprender bos modais de pequenos.

Será correcto? non é un libro típico de protocolo, nin polo contido ?non esperen atopar aquí como debemos vestirnos para a alfombra vermella?, nin polo seu deseño, con desenfadadas ilustracións que nos convidan a achegarnos ao mundo dos bos modais dunha maneira divertida.
Fonte: http://www.herculesediciones.com/libro/sera-correcto-reeditado/

CLAUSURA DAS ESCOLAS DE TEATRO 2017

O sábado 17 e o domingo 18 de xuño terá lugar a clausura das clases de teatro do presente curso.

Será na Casa de Cultura de Olveira.

Actuacións do sábado 17 :

a partir das 16:00 h.:

Grupo infantil municipal de teatro de Olveira
Grupo infantil municipal de teatro do Conco

ás 20:00 h:

Grupo municipal de teatro de Mozos/as

Actuación do domingo 18 ás 20:00 h.:

Grupo municipal de teatro de adultos

Entrada libre ata completar aforo.

#DumbríaÉTeatro

#DumbríaEntreLiñas: Libros e bibliotecas queimadas

“[…] el fuego destruye todo, libros incluidos, pero nunca puede destruir los sentimientos, el saber y la Memoria”. Mempo Giardinelli

No mes de San Xoán imos dedicar esta sesión do club lector ós libros e ó lume, os libros queimados, ás bibliotecas queimadas e censuradas, ás fogueiras de libros, a autores en chamas, e a grandes libros flamígeros dos últimos tempos.

Que os libros atraen ao lume é a conclusión á que pode chegarse ao estudar a historia da desaparición das bibliotecas. A lista de bibliotecas destruídas polas chamas é enorme e, como nos bosques, un tipo especial de piromanía foi causante destes incendios. E é que unha característica común do fanatismo foi o desprezo polos libros. Na súa loita contra o coñecemento, os fanáticos axudáronse dunha ferramenta eficaz: o lume

Pequena introducción sobre a Festa de San Xoán

A Festa de San Xoán celébrase o día 24 de xuño, dando comezo a vésperas da mesma. A relación desta celebración con elementos coma o lume, a auga e as plantas foi dende fai moito tempo un motivo apaixoante de curiosidade e investigación para cantos se preocupan polo estudo do home, das súas crenzas e da cultura en xeral. O elemento máis característico destas festas son as cacharelas de San Xoán. Na tarde da véspera do día 24, os mozos e mozas de cada aldea de cada aldea e de cada barrio amontoan leña, toxo, xestas, piornos, nun lugar céntrico do pobo, se é posible nunha encrucillada de tránsito de persoas e animais. O máis importante de todo, contan na parroquia de Olveira (A Coruña), é coller a cabeza dun animal e cravala na punta dun pau de loureiro ben alto, e amorear a leña da cacharela arredor. Ao anoitecer, cando xa toda a xente do lugar se atopa arredor da cacharela, préndeselle lume, e todos corren arredor danzando e en canto se consume o suficiente, terminar saltando enriba das últimas chamas. Nalgún lugar, coma na parroquia de Toba (A Coruña), se di cando se salta:

“Salto por encima

del fuego de San Juan

Para que non me morda

Cadela nin can,

nin bicho vivente

Que ande polo chan”.

A cacharela non se debe apagar –din en Oliveira-ata que a cabeza do animal se volva borralla. O día seguinte antes de saír o Sol, faise pasar o gando e ás persoas por enriba dos tizóns e a borralla, que quedaron coma restos da mesma e recitan o conxuro.

Abordamos a sesión desta semana partindo de 4 puntos de vista:

1. BIBLIOTECAS QUEIMADAS

Dende a Biblioteca do Palacio Xianyang, a primeira biblioteca da que se ten constancia que foi queimada, no 206 a.C. ata a Biblioteca Biblioteca Nacional de Irak na que se queimaron durante a invasión no 2003 máis dun millón de libros, pasando pola Biblioteca de Alejandría, unha das máis importantes da historia; a Biblioteca do Congreso de EEUU, a Biblioteca de Raglan en Gales, a Biblioteca Nacional de San Cirio, en Sofía, Bulgaria, a Biblioteca de Bosnia-Herzegovina....unha gran cantidade de lugares de culto queimados ó longo da nosa historia. A última delas, como vedes, non pasaron aínda moitos anos.

Breve historia das Bibliotecas queimadas e censuradas http://detrasdelabiblioteca.blogspot.com.es/2016/01/breve-historia-de-bibliotecas-quemadas.html, premendo no enlace encontraredes a lista das bibliotecas queimadas

2. FOGUEIRAS e DE LIBROS

A queima de libros é a práctica, xeralmente promovida por autoridades políticas ou relixiosas, de destruír libros ou outro material escrito; está vinculada ao fanatismo ideolóxico e adoita acompañar moitos conflitos bélicos. A práctica xeralmente é pública e está motivada por obxeccións morais, políticas ou relixiosas ao material publicado. En tempos modernos, outras formas de almacenamento de información, como gravacións, discos de vinilo, CD, DVD, videocasetes e páxinas da internet, incluíronse dentro desta práctica.

Moita xente considera a práctica de queima de libros como algo ofensivo por diferentes razóns: para algúns, é unha forma de censura que os líderes políticos ou relixiosos aplican contra aqueles que se opoñen ás súas ideas. O exemplo máis famoso foi o da queima de libros durante o réxime de Hitler na Alemaña nazi acaecido na Bebelplatz de Berlín o 10 de maio de 1933. Aqueles que se opoñen á queima de libros comparan xeralmente este feito co ocorrido durante o goberno dos nazis.

Para outros, a queima pública de libros significa unha publicidade gratuíta cuxo efecto é atraer a atención sobre libros que doutra maneira quizá non chegarían a coñecerse amplamente. Por iso algunhas autoridades prefiren a destrución privada dos libros.

Queimar libros en forma premeditada indica o grao de barbarie a que pode chegar unha sociedade, como se evidenciou en diferentes momentos do século XX, algúns dos cales son evocados neste artigo. É importante rememorar os pormenores deste crime cultural agora que se cumpriron 80 anos da masiva combustión de obras escritas na Alemaña nazi e 35 anos da queima de libros en Bucaramanga por parte dun furibundo inquisidor católico que agora ocupa unha alta posición no Estado colombiano

A máis famosa Hoguera de las Vanidades aconteceu o 7 de febreiro de 1497, cando seguidores do monxe Girolamo Savonarola recolleron e queimaron en público miles de obxectos en Florencia (Italia) durante a festa do Martes de Entroido.

Esta destrución tiña como obxectivo a eliminación daqueles obxectos que se consideraban pecaminosos, obxectos de vaidade como espellos, maquillaxes, vestidos refinados e mesmo instrumentos musicais. Tamén tiña como obxectivo libros inmorais, manuscritos con cancións seculares e cadros. Entre os obxectos destruídos durante esta campaña había varias pinturas orixinais sobre temas mitológicos clásicos realizados por Sandro Botticelli, postas por el mesmo na fogueira[cita requirida].

Tales fogueiras non foron invento de Savonarola, senón que xa eran un acompañamento usual aos sermóns ao aire libre de Bernardino de Siena na primeira metade do século XV.

Enlace: http://www.rebelion.org/noticia.php?id=172506
Enlace: https://es.wikipedia.org/wiki/Quema_de_libros

3. AUTORES EN CHAMAS. AUTORES QUE QUIXERON DESTRUIR A SÚA PROPIA OBRA

A destrución da literatura é algo tan antigo como a propia literatura, pero cando é o propio autor o que busca que a súa obra deixe de existir hai algo de perverso nese desexo que non chegamos a comprender ben do todo, coma se fose algo que vai en contra da natureza. Á fin e ao cabo, se como dixo Emile Cioran «un libro é un suicidio aprazado», ao destruílo o escritor destrúe tamén unha parte importante de si mesmo. Con todo, é algo sucedeu en repetidas ocasións ao longo da historia da literatura.
Virgilio, Kafka, Emily Dikinson, Saki, Mijail Bukgákov, Juan Ramón Jiménez, Nabokov; escritores que decidiron que algunha das súas obras non viran a luz

Enlace: http://lapiedradesisifo.com/2013/09/23/escritores-que-quisieron-destruir-o-que-destruyeron-su-propia-obra/

4. UN LIBRO FLAMÍGERO

Fahrenheit 451 é unha novela distópica, publicada en 1953 polo escritor estadounidense Ray Bradbury. O título fai referencia á temperatura na escala de Fahrenheit (°F) á que o papel dos libros se inflama e arde, equivalente a 232,8 ºC. A película homónima de 1966, baseada na devandita novela, foi dirixida por François Truffaut.

A trama vira ao redor de Montag, un bombeiro encargado de queimar os libros por orde do goberno. Todo cambia cando coñece a Clarisse, unha moza que lle xera dúbidas sobre a súa felicidade, e o amor pola súa esposa.

Resumo: http://www.shmoop.com/fahrenheit-451-en-espanol/resumen.html

Booktuber: https://www.youtube.com/watch?v=UMIA7a2g-7A

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=w0PwQOr53SA

XVII FESTA DA FAMILIA

XXXII FESTA DA PRAIA DO ÉZARO

CONCURSO FOTOGRÁFICO #DUMBRÍAÉ. Concello de Dumbría

BASES DE CONCURSO FOTOGRÁFICO #DUMBRÍAÉ DE DINAMIZACIÓN DAS REDES SOCIAIS, EN DUMBRÍA

Organización:

O titular deste concurso é o Concello de Dumbría. A finalidade de dito concurso é a promoción do Concello de Dumbría, a través das distintas redes sociais: Instagram, Facebook e Twitter. Carece de valor contractual e poderán participar todas as persoas físicas que cumplan as condicións establecidas nestas bases.

Redes Sociais de Concello de Dumbría e nas que podes participar:

Facebook:https://www.facebook.com/ConcelloDeDumbria

Twitter: https://twitter.com/ConcelloDumbria

Instagram: https://www.instagram.com/concellodedumbria/

BASES DO CONCURSO:

No concurso poden participar aqueles usuarios que promocionen e difundan o concello, realizando fotografías e vídeos representativas de Dumbría con calquera temática (patrimonio, natureza, festas, tradicións, deporte,persoas etc.) no propio concello ou fóra del e o suban ás redes sociais do concurso coa etiqueta #DumbríaÉ.
As datas programadas de participación son dende o 29 de xullo ó 31 de agosto do 2017.
Só as fotografías que cumplan coa temática do concurso e cos requisitos especificados nestas poderán ser seleccionadas.
A participación no concurso é gratica e non require de inscripción ningunha, quedando supeditada a que o participante siga a mecánica de participación establecida nas distintas redes sociais: Instagram, Facebook e Twitter.
O concurso é valido para todas as fotografías realizadas e subidas entre o 29 de xullo e o 31 de agosto (ambos incluidos) do 2017 a Instagram, Facebook e Twitter co hastag #DumbríaE. Non se aceptarán fotografías realizadas fora desas datas.
A organización resérvase o dereito a denunciar ou pedir a eliminación da fotografía, se algunha imaxe vulnera dereitos persoais, resulta ofensiva ou discriminatoria.
Para que unha fotografía entre en concurso debe ser etiquetada co hashtag #DumbríaÉ e compartila publicamente en Instagram, Facebook ou Twitter. As fotos que non foran etiquetadas polo seu autor con ese hashtag non participarán no concurso.
Cada participante pode subir tantas fotos como queira, dentro das datas do concurso.
O criterio para a elección do gañador será mediante a páxina de https://www.sortea2.com/sorteos
Os concursantes ceden os dereitos de imaxe das suas fotografías para que o Concello de Dumbría poda usar dito material para promoción en calquera canle ou medio de comunicación. O premio ao que optan os participantes é de 2 lotes promocionais do Concello de Dumbría elaborados con productos promocionais do concello.
A Organización poñerase en contacto co gañador a través das distintas redes sociais ou polas vías o seu alcance que considere oportunas, para informar do gañador.
A participación na presente promoción supón a aceptación íntegra das presentes bases.

PROTECCIÓN DE DATOS DE CARÁCTER PERSOAL

Os participantes aceptan, mediante a súa participación no presente concurso, que os contidos e comentarios que vaian ser publicados nas redes sociais ou outros medios podan ser compartidos nos medios que a Organización estime oportuno. A participación nun concurso desta natureza supón a aceptación das normas das redes sociais nas que se difunde.

Non é necesario o rexistro previo mediante inscripción algunha.

O Concello de Dumbría non recollerá ningún dato para a inscripción, xa que a participación é pública. Únicamente será necesaria a recollida de datos persoais do gañador, para entrega do premio.

RESPONSABILIDADES

A organización resérvase o dereito de anular calquera participación ou a calquera participante, se ten sospeitas dunha manipulación incorrecta dos datos ou do concurso.

A organización resérvase o dereito de rexeitar ou excluir da participación no concurso e en xeral da promoción de calquera participante que non reúna os requisitos descritos nas presentes bases e términos de participación ou contraleve as normas ou finalidade do concurso.

A organización queda eximida de calquera responsabilidade no suposto caso de existir algún erro nos datos facilitados polos propios agraciados que impedira a súa identificación.

Igualmente, a organización exclue toda a responsabilidade polos daños ou perxuicios de calquera natureza que puideran deberse ó uso indebido, manipulación ou mutilación que usuarios ou terceiros non autorizados poideran realizar respecto do contido xeral da presente páxina, así como da vulneración dos dereitos de propiedade intelectual que se produciran, por falta de cumplimentos das exigencias establecidas.

Decargar as bases completas

Subscribirse a

PÁXINA DE DESARROLLO. (Só para probas)