A igrexa de Buxantes

Tanto se o teu camiño remata en Fisterra coma en Muxía, o Albergue de Peregrinos de Olveiroa é unha opción ideal para culminar unha das etapas.
Trátase dun albergue de carácter público onde a hospitaleira Puri che dará a benvida e che asesorará sobre o Camiño de Santiago a Fisterra-Muxía.
Está sitauado nunha antiga aldea de trazado medieval onde poderás gozar do encanto do lugar e da gastronomía que ofrecen os seus restaurantes.
Abril de 2017
DATOS BIOGRÁFICOS:
Xaime Trillo (Bustelo, Dumbría, 1974)
Traballou de vendedor, freganchín, camareiro, na obra civil e de traballador forestal.
Actualmente está no paro.
Foi membro do colectivo BLAS ESPÍN e do BATALLÓN LITERARIO DA COSTA DA MORTE. Publicou poemas nos libros colectivos Nós (1997) e Rumbo ás illas (1997), así como nas revistas FEROS CORVOS e ESPRESSO-M
Dende hai catorce anos forma parde do COSAL-Costa da Morte.Anatomía da ira (Caldeirón, 2016) é o seu primeiro libro de poemas que ve a luz.
1.- Como xorde a idea desta primeira obra?
É no verán do 2012, cando Pepa Fandiño, nese momento concelleira de cultura do concello de Cee, me chama para que participe no Agostiño cultural. Eu levo anos escribindo os poemas de Anatomía da ira, cos que participo en actos do COSAL-Costa da Morte, do que son membro, e nos da Organización Feminista BUSERANA; pero é a partir do Agostiño cultural cando decido darlle forma de libro.
2.- Canto tempo hai que escribes?
Con trece anos xa facía poemas. O que pasa é que cando abandonei o Batallón Literario deixei de escribir e estiven bastante tempo sen facelo. Pero nunca deixei de ser poeta.
3.- Como te sentes, xa que todo é novo para ti: presentacións, entrevistas,... ?
Pensaba que sería con normalidade. Mais logo encontro que hai lectoras que descobren nos meus versos cousas que eu non sabía, ou das que eu non me daba conta, e, claro, fascíname. Nunca perdemos a capacidade de abraio.
4.- Cóntanos que nos imos atopar en Anatomía da ira?
É un libro que xorde da necesidade de conxurar a infamia. Eu son militante do COSAL-Costa da Morte. E iso significa que estou moi exposto a certas cuestións: a causa palestina, a situación da muller no mundo, das multitudes asoballadas polo poder, e a cólera aflora no que escribo. É un libro político, incardinado na tradición da poesía galega internacionalista, que nos anos 70 do pasado século deu poemas espléndidos, coma o Vietnam canto de Novoneyra, o Sirventés pola destrución de Occitania, de Ferrín, e o Laio e clamor pola Bretaña de Manuel María.
5.- Que é para ti a poesía, e que che aporta a nivel persoal escribir?
Non é doado dar unha resposta. Tal vez sexa atracción polas palabras e a necesidade de expresar con elas todo o que nos asombra. A nivel persoal, teño a satisfacción de estar facendo un traballo útil. Aínda que ese traballo, a nivel social, se valore máis ben pouco.
6.- A quen admiras como escritor ou escritora?
Hai autoras e autores que me veñen acompañando dende que era un cativo. Rosalía, Neruda, Whitman... Máis tarde sumáronse outras. Algunhas están na miña máis profunda predilección. Falo de Pimentel, Cernuda, Cunqueiro, Safo, Gamoneda, Ferrín, Lorca, Eugénio de Andrade, Vallejo, Celán, Valente, Martín Códax, Machado, Eliot, Dylan Thomas, María Mariño... Tamén, as últimas xeracións do país nosos agasalláronme con poemas enormes de Pilar Pallarés, Lois Pereiro ou Olga Novo.
7.- Que lles dirías á veciñanza de Dumbría para que lesen máis?
Que os libros son fundamentais para saber quen somos. Todo o saber acumulado a través do tempo está dentro dos libros. Neles latexa a condición humana. Fannos mellores. E a nosa capacidade cognitiva mellora coa lectura.
8.- De que tratará a t úa seguinte publicación?
Hai un novo libro de poemas ao que xa lle puxen o ramo, e que versa sobre a resistencia.
9.- Que libro hai na túa mesiña de noite?
Se te refires ao que estou a ler agora, estou con No tempo de Follas Novas, un ensaio sobre autoras e autores de todo o mundo contemporáneos de Rosalía de Castro. Está coordinado por Pilar García Negro.
10.- Gústache ler en dixital, ou prefires o papel?
Prefiro papel. O que pasa que as tecnoloxías son moi dinámicas, e hai libros que antes eran inencontrábeis e agora xa non o son. Antes, cando eramos adolescentes, había textos aos que non podiamos acceder. Agora, se estás conectado, podes. E ademais tes outros soportes para publicar. Este é un logro da internet.
Abril de 2012
Abril é o mes dos libros, e dende as bibliotecas do concello temos preparadas varias actividades de animación á lectura para conmemorar o próximo 23 de abril o día Internacional do Libro e os dereitos de autor.
Para celebrar este día quixemos contar coa testemuña do autor do libro sobre o Concello de Dumbría: “El Ayuntamiento de Dumbría : historia, tradiciones y costumbres", editado pola Deputación da Coruña no ano 2009 .
Trátase de Modesto García Quintáns, natural de Vilar, na parroquia dumbriesa de Buxantes.
- É o primeiro libro editado que recolle toda a historia, demografía, etnografía e tantos outros datos do concello. E, por riba, escrito por un dumbriés. É toda unha honra..
Creo que si, non só para min, como autor, senón para tódolos veciños de Dumbría. Nesta obra recóllese parte dos costumes e tradicións dos nosos antepasados, que se conservaron de forma verbal e que na actualidade se están perdendo polo novo modelo de sociedade na que vivimos.
- Creo que es a primeira persoa do noso concello que ten un libro publicado..
Descoñezo se existe algún outro autor de libros que sexa do concello de Dumbría, polo menos destas características. O que si existen son folletos de carácter turístico.
- O teu libro é froito de moitos anos de recopilación e traballo. Na introdución dis que comezas en torno a 1979. Iso son máis de 20 anos de traballo.
Todo comezou cando estaba no Bacharelato en Cee. O único entretemento que tiñamos era falar coas persoas maiores, que contaban historias que me gustaban e, para non esquecelas, decidín apuntalas nunha libretiña que sempre levaba no peto. Tratei de ordenalas por temas e, ao mesmo tempo, comecei a investigar documentos vellos que os veciños me prestaban, ir aos arquivos parroquiais, ao concello e aos organismos oficiais, entre eles o Arquivo do Reino de Galicia. Rematada a obra no ano 1999, non lograba que algún organismo a publicara, ata o ano 2004, por medio da Deputación Provincial, coa intermediación do Concello. A obra orixinal era moito máis completa, xa que fala individualmente de tódolos lugares do concello, pero para que fora menos custosa e menos aburrida quedou reducida á metade.
- Din que se tende a valorar máis un lugar cando non vives nel, foi ese o teu caso?
No meu caso, que nacín na parroquia de Buxantes, estiven por motivos profesionais fóra de Galicia uns dez anos, pero tódolos veciños de Dumbría me coñecen. Tódolas fins de semana atópanme pola parroquia onde me criei.
- Cal é o teu lugar favorito de Dumbría?.
Tódolos lugares de Dumbría teñen o seu encanto. No meu caso, tírame máis a parroquia de Buxantes porque coñezo todo o seu territorio como tódolos rincóns da miña casa.
- Ademais deste libro, tes algunha outra publicación?
Si, teño máis. Unha delas é o “Roteiro telefónico do Concello de Dumbría,” publicado no ano 2001, moi utilizado como guía polos veciños para localizar, por alcumes, tanto o teléfono como a casa-vivenda. Na actualidade atópase esgotada e sería interesante poder sacar unha nova tirada actualizada. Outro libro que tamén publiquei é o “Inventario do Patrimonio Relixioso da Parroquia de Buxantes” no ano 2006, correndo cos gastos da publicación eu mesmo. Teño pendente de publicar a “Historia da Capela das Neves de Buxantes”, dunhas 100 páxinas. Outro texto tamén moi interesante para o concello é “Toponimia menor do Concello de Dumbría”, no que están recopilados máis de 6.000 nomes de paraxes das sete parroquias de Dumbría, xeorreferenciadas en coordenadas UTM. Outra das obras na que estou a traballar é a de “Paradoxas e Ditos Populares”, onde están recopiladas máis de 1.500 frases filosóficas. Estes proxectos, moi avanzados, están á espera de que algún organismo poida publicalos.
- Neste tempo de crise estase a falar moito do momento que vive a cultura, ti que opinas? Non a coidamos o suficiente? É importante ou consideras que debería situarse nun segundo plano?
A cultura é coma a carta de presentación, sexa a nivel de país ou a nivel persoal. Hoxe en día estamos nunha sociedade moi diferente a cando nos criamos alá polos anos 50 do século pasado, onde abondaba o anafalbetismo. A informática revolucionou todo e temos que camiñar con esta tecnoloxía.
- Que che parece a dixitalización de materias (libros, arquivos sonoros, imaxes) e que toda esta información sexa accesible nas redes?
Eu creo que é bo que circule polas redes todo este tipo de información porque enriquece o coñecemento. Pero non debemos esquecer que se deben respectar os dereitos de autor.
- Usas as redes sociais? Que opinión che merecen?
É un medio moderno de adquirir e enviar información ao instante. Pero, de momento, está limitado aos coñecedores destas tecnoloxías. A xente maior está moi limitada por non saber manexalas.
- Os libros son para estar nas bibliotecas ou para estar ó alcance de todos?
Creo que os libros que están nas bibliotecas están xa ao alcance de todos. O problema está no seu uso. As persoas maiores da aldea non teñen o costume de ir ás bibliotecas, e desde que puxeron o teléfono e apareceu a televisión, tanto ler como escribir supón un gran esforzo mental para moitas persoas. Para fomentar a lectura na casa das persoas de idade, creo que teñen que ser obras con letras grandes, moitas fotos e con temas que revivan a súa infancia. Neste caso, o meu libro sobre Dumbría penso que cumpre ese obxectivo.
- En que estás a traballar nestes momentos?
Estou dándolle os últimos retoques á toponimia de Dumbría.
- Aparte dos que xa tes editados, que outro libro che gustaría escribir?
A min gústanme os temas que estean relacionados co concello de Dumbría. Se algún organismo se comprometera a sufragar os gastos ampliaría o contido polo miúdo do libro xa publicado.
- Estás lendo algún libro agora?
Neste momento estou lendo un documento moi antigo de finais do ano 1600, cóstame moito traballo pola súa rara caligrafía. E dentro de pouco irei investigar á biblioteca diocesana de Santiago.
Gracias Modesto por esta entrevista
A Área Recreativa de Vilafernández presume de estar nun enclave espectacular, nunha paraxe inigualable, á beira do encoro da Fervenza.
Este aula de natureza conta cun parque infantil, un refuxio con lareiras (exterior e interior) á disposición de calquera usuario previa reserva nas oficinas municipais do Concello de Dumbría e sen custe. Ademais, dispón de aseos, zona de merendeiro e varios puntos de observación de aves.
Un lugar ideal para pasar en familia, cos amigos, para ir de pesca ou para observar as aves.
Os amantes do turismo orinolóxico teñen aquí un recunchiño onde gozar das especies autóctonas e migratorias ao seu paso polo encoro da Fervenza.
[googlemaps https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d2918.227639979872!2d-9.013077684523495!3d42.99454097914941!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0xd2ec5606c23476d%3A0x1ad12860c4e877e9!2sAula+de+Natureza+Vilafern%C3%A1ndez%2C+Olveira!5e0!3m2!1ses!2ses!4v1544635918940&w=600&h=450] #DumbríaéTurismo #DumbríaéNatureza